Ето защо:
* Основно визуални ловци: Гепардите разчитат до голяма степен на зрението си, за да забележат плячка, особено в откритите тревни площи, където живеят. Изключителната им визия им помага да идентифицират плячка от далечни разстояния и да проследят движенията си.
* Ограничена обонятелна крушка: Частта от мозъка, отговорна за обработката на миризмите, обонятелната крушка, е сравнително малка в гепардите в сравнение с други големи котки. Това показва по -слабо развито обоняние.
* Адаптации за скорост: Гепардите са се развили за скорост, а телата им са изградени за ефективност и пъргавина. Това означава, че са жертвали някои от другите си сетива, включително миризмата, за да оптимизират способностите си за бягане.
Това обаче не означава, че гепардите нямат оспорване. Те все още могат да го използват за неща като:
* Идентифициране на територия: Гепардите отбелязват територията си с урина и техният аромат може да им помогне да разпознаят границите.
* Откриване на плячка: Въпреки че не са основният им лов на лов, те могат да използват обонянието си, за да идентифицират плячка на близко разстояние или да намерят трупове.
Така че, макар да не са толкова силни като някои други животни, гепардите все още притежават функционално обоняние, което им помага в различни аспекти от живота си.